COLUMN – Agfa en Kodak hebben onlangs aangekondigd dat de prijzen van drukplaten met ongeveer 10% zullen stijgen. Wat kan de industrie doen om deze kostenstijging het hoofd te kunnen bieden, inclusief een bijdrage aan het milieu?
• Leestijd ca. 2 minuten
Het is nog maar een kwestie van tijd voordat Fujifilm het voorbeeld volgt, ook al heeft het bedrijf afgelopen december de prijzen voor Amerikaanse klanten al met zo’n 8% verhoogd. De reden hiervoor is dat met de groei van de wereldeconomie de vraag naar aluminium veel groter is dan het aanbod.
De kosten van grondstoffen voor plaatwerkers zijn sinds 2010 dan ook met meer dan 40% gestegen. Sinds december 2017 is de prijs van aluminium gestegen van $2233 tot $2305 per ton op 1 juni van dit jaar. En de protectionistische tarieven van 10% die de Amerikaanse regering oplegt aan haar vermeende bondgenoten en andere landen kunnen de situatie alleen maar erger maken. Het einde van de prijsverhogingen is dus nog niet in zicht.
Recycling kan iets goedmaken
Aluminium is een verwerkt metaal gemaakt van bauxiet en de tweede meest gebruikte metaal na staal. De vraag naar dit product is sinds de uitvinding ervan in de jaren 1850 gestegen en groeit jaarlijks met ongeveer 6%. Deze groei zal versnellen naarmate steden over de hele wereld blijven groeien en nieuwe toepassingen voor aluminium worden uitgevonden.
Agfa en Kodak citeren de stijgende productiekosten voor hun prijsstijgingen en zeggen dat ze hun extra kosten sinds de laatste stijgingsronde hebben geabsorbeerd. Maar er zijn geen manieren om het probleem van vraag en aanbod aan te pakken. Fabrikanten herinneren hun klanten eraan dat ze de extra kosten natuurlijk kunnen terugverdienen wanneer ze de gebruikte platen doorverkopen voor aluminiumrecycling.
Coating in plaats van platen
In elke bedreiging ligt een kans, dus stijgende prijzen voor gerecycled aluminium kunnen ook ten goede komen aan fabrikanten die het kunnen inzamelen en verkopen, dus plaatfabrikanten zouden helemaal geen platen moeten verkopen. In plaats daarvan moeten zij alleen de plaatcoatings verkopen en inzamelings- en recyclingsystemen voor de gebruikte platen ontwikkelen. Dit zou aanzienlijke voordelen hebben voor de grafische industrie, omdat het de recycling van aluminium zou stroomlijnen en de daarmee gepaard gaande transportemissies zou verminderen: gebruikte platen zouden kunnen worden ingezameld wanneer nieuwe platen worden geleverd.
Bedrijfsmodel
Dit is een radicaal nieuw bedrijfsmodel en een model waar fabrikanten zeker tegenaan zullen lopen. Minstens één offsetdrukker in Europa betaalt zijn leverancier alleen voor de plaatcoatings. De leverancier zamelt gebruikte platen in en verkoopt ze door aan aluminium recyclingbedrijven. Het model kan nog een stap verder gaan met deals om gebruikt aluminium direct terug te geven aan aluminiumleveranciers voor hergebruik als grondstof voor andere producten. Drukkerijen zouden daarmee geld kunnen besparen om de gestegen prijzen te compenseren. Voor plaatfabrikanten creëert dit model extra inkomstenstromen en een basis voor onderhandelingen over variabele prijzen.
De invoering ervan zou ernstig ontwrichtend kunnen zijn, maar zelfs in een industrie die niet bekend staat om proactief denken over het milieu, moet er op zijn minst over worden nagedacht.
Laurel Brunner
Laurel Brunner
Dit artikel is geschreven vanuit het Verdigris Project, een initiatief van de industrie onder leiding van Laurel Brunner om het bewustzijn van de positieve milieu-impact van drukwerk te vergroten. De door printmedianieuws overgenomen periodieke artikelen van haar hand helpen drukkerijen om op de hoogte te blijven van milieunormen en hoe milieuvriendelijk bedrijfsmanagement kan bijdragen aan het verbeteren van hun bottom line. Verdigris wordt ondersteund door de volgende bedrijven: Agfa, Canon, EcoPrint Europe, drupa, EFI, HP, Pragati Offset, Ricoh, Xeikon en Xerox.
Printmedianieuws publiceert periodiek columns van Laurel Brunner.