De eerste gesprekken over wat later het VIGC zou worden, vonden plaats in 1996. De Apple Macintosh had de ganse prepress-industrie grondig door mekaar geschud, de eerste digitale drukpersen vonden langzaam maar zeker geïnteresseerde gebruikers, het Internet begon zich te profileren als – belangrijk – alternatief informatiemedium.

Op dat moment was de regio Turnhout door de Europese Overheid erkend als EFRO-zone (Europees Fonds voor Regionale Ontwikkeling), wat betekende dat er financiële middelen waren voor projecten die de industrie ondersteunen. En zo groeide, onder impuls van de burgemeester van Turnhout, Marcel Hendrickx, het idee om een instituut voor de grafische industrie op te richten. De grafische sector was op dat moment immers de belangrijkste werkgever in de regio Turnhout. En alle bedrijven hadden hetzelfde gevoel: de technologische evoluties gaan zo snel en de prijzen staan zo onder druk dat een interne dienst voor de opvolging van nieuwe technologie niet meer haalbaar was.
Na een hele reeks gesprekken en het aftasten van de mogelijkheden, werd in 1997 de vzw Vlaams Innovatiecentrum voor Grafische Communicatie opgericht door volgende bedrijven en organisaties: Belcoat, Barco (later Barco Graphics en nu Esko), Brepols, Carta Mundi, Group Joos, Drukkerij Proost, Van Genechten-Biermans, ACV, Febelgra, Fetra, Stad Turnhout en VDAB. Het project genoot de financiële steun van zowel de Europese als de Vlaamse Overheid.

In oktober 1998 ging het VIGC effectief van start, met drie medewerkers. De volgende belangrijke stap was de verhuis naar de kantoren in de voormalige kazerne Majoor Blairon, in het magische jaar 2000. Ter gelegenheid van de officiële opening kwam zelfs goeroe Frank Romano, professor van het Rochester Institute of Technology (VS), langs voor een boeiende visie op de toekomst van de grafische industrie.