OFFF2022-DAY1

Na een nachtje stappen sluimert er een lichte kater. Maar niks kan de pret bederven. Douche en aspirientje en ik ben helemaal klaar voor drie dagen onversneden creatieve overprikkeling.

OFFF in het nieuw

Starten doe ik met de rebranding van het OFFF design festival door Vasava, een veelzijdige ontwerpstudio uit Barcelona en vaste waarde in de line-up van OFFF. Een beetje een thuismatch, maar dan nog… de rebranding van een icoon zoals OFFF tot een goed eind brengen, is geen klein bier. Vasava creëerde een gloednieuw visueel universum waarbij verwondering en verrassing centraal staan. Een prima invalshoek, want de Ohhh’s en Ahhh’s tijdens OFFF zijn inderdaad vaste prik. De bizarre op natuurlijke elementen geïnspireerde visuals zijn het werk van Foreal, een studio gespecialiseerd in high-end CGI animatie en illustratie.

Nieuwe typografie voor OFFF door Vasava

Persoonlijke muze

De dag raast als een sneltrein voorbij. Het verbluffende werk van studio’s als Territory en Moment Factory is werkelijk ‘out of this world’. Ik maak ook tijd om de presentatie van Tina Touli mee te pikken. Ik zag deze Grieks-Duits-Engelse ontwerpster eerder aan het werk tijdens Bump in Kortrijk waarna ze prompt mijn persoonlijke muze werd. Het fijne aan Tina Touli is dat ze niet alleen haar werk laat zien, maar ook hoe het tot stand is gekomen. In tegenstelling tot bijvoorbeeld Shane Griffin aka GRIF (Ierse visual artist & director in NYC) waar we enkel een heleboel leuke plaatjes te zien krijgen, maar geen blik achter de schermen waardoor we toch wat op onze honger blijven zitten.

Tina Touli, mijn persoonlijke muze

Wegwerpbekers en keukenrol

Wat me het meeste raakte, was het verhaal van lettertekenaar Rob Draper. Rob lettert op wegwerpbekers van Starbucks of velletjes keukenrol. Het contrast tussen het vluchtige wegwerpkarakter van het medium en de onvoorstelbaar gedetailleerde en met goudfolie bedekte letters van Rob is haast hallucinant. Jezus, wat heeft die kerel een talent. Maar het meest treffende vond ik zijn persoonlijk verhaal. Hier niet de gekende succesriedel, maar een door brute emoties doorspekt verhaal van een gepassioneerde illustrator die met vallen en opstaan zijn boterham probeert te verdienen. Kijk, dat vind ik nu eens bijzonder. Bedankt Rob voor je eerlijke getuigenis.

De letters van Rob Draper op bekertjes van Starbucks. Love it.

Later op de dag pik ik nog een glimp mee van het fabelachtig mooie werk van Malika Favre. Zonde eigenlijk, want de zuivere lijnen van Malika verdienen absoluut je volle aandacht. Ik hoor van mijn maatje Stan dat het absoluut top was. Ongetwijfeld.

Een zee van materiaal

En dan is het tijd voor Timothy Goodman, letteraar, illustrator en occasioneel poëet. Ook Timothy zag ik eerder al aan het werk en ook deze keer krijgt de man de zaal op zijn hand met zijn aanstekelijk enthousiasme. Wat me opvalt, en dat is niet alleen bij Timothy, is het volume aan werk dat die mannen op het scherm toveren. Echt ni normaal. Het blijft niet bij enkele op zich staande creaties. Nee, het is een zee van materiaal dat over de zaal wordt uitgestort. Mensen zoals Timothy Goodman of Rob Draper creëren zoals een marathonloper loopt. Lang, uitbundig, veel… Het is meer dan een passie. Het is een soort van oerdrift waar niet aan te ontkomen valt. En soms leidt dat tot groot succes en een vette bankrekening. En soms ook niet.

Thimoty finds his voice

OK, genoeg voor vandaag. Tijd voor een pintje.
Tot morgen.

Selfie :-))

Jumpline
Dit artikel werd één op één overgenomen van www.jumpline.eu