Hoe optische witmakers detecteren in je substraat?

Een interessant VIGC-ledenvoordeel is de mogelijkheid om gebruik te maken van de ‘VIGC-INFODESK’, een ‘eerste hulp’-lijn naar VIGC-experten.

Wij geven telefonisch snel en gratis advies op prangende grafisch gerelateerde vragen. Elke vraag die we binnen het uur kunnen oplossen, wordt gratis opgelost. Indien de scope van de vraag breder is, krijg je bovenop de KMO-portefeuille tegemoetkoming als lid ook nog eens tot 30% korting op het uitgebreider advies.

Elke maand bespreken we in de Eye Opener een vraag die we voor een VIGC-lid via de infodesk hebben beantwoord.

Onlangs kwam er volgende vraag binnen: Is er een methode om optische witmakers te detecteren?

Het antwoord is: ja, het is mogelijk om optische witmakers te detecteren. We leggen het even uit…

Maar eerst en vooral, wat zijn optische witmakers?

Een optische witmaker is een hulpstof die aan papier wordt toegevoegd om de helderheid en de reflectie te verhogen. Een optische witmaker absorbeert licht uit het UV-spectrum en zendt het uit als blauw licht. Hierdoor kan papier dat optische witmakers heeft, meer zichtbaar licht uitstralen dan het absorbeert waardoor het witter lijkt.

Om te kijken of een substraat optische witmakers bevat, kan het substraat gemeten worden met een spectraalfotometer met een lichtbron met UV-content. Door de meting met UV-licht (M1-meetstatus) en zonder UV-licht (M2-meetstatus) te vergelijken, kan je onmiddellijk zien of er optische witmakers (Optical Brighter Additive / OBA of Flueorescent Whitening Agents /FWA) aanwezig zijn.

Fig. 1 Door de M2 en M1-meting met mekaar te vergelijken zie je onmiddellijk hoe fluorescerend het papier is: een hoge piek beteken veel witmakers, een lage piek weinig witmakers.

Heb jij ook een vraag? Aarzel dan niet ons te contacteren: https://www.vigc.be/infodesk/

Veerle Vanpanteghem
Op 1 december 2020 nam Veerle Vanpanteghem de rol van Business Development Manager op. Veerle studeerde af aan het Higro (nu Arteveldehogeschool Gent) waarna ze aan de slag ging bij drukkerij Meulemans (nu Autajon) als verantwoordelijke van het inktlabo.
Daar kreeg ze meteen een inleiding in de boeiende wereld van de colorimetrie en het belang van kleurconsistentie in de verpakkinsgwereld.
Men een tussenstap als application chemist in het R&D-labo van Lawter International (ontwikkeling van drukinktharsen) , werkte ze meer dan 20 jaar bij een grote drukinktleverancier als (Key) accountmanager, waar niet alleen de commerciële maar ook de technische aspecten steeds nauwgezet opgevolgd werden.
Op die manier deed ze zowel ervaring op in coldset, heatset, smallbaanrotatie en sheetfed en dit in verschillende toepassingsgebieden, zowel commercieel drukwerk, publicatie als labels en verpakking. Veerle bouwde hierbij ervaring op met gekende uitdagingen zoals kleurbeheer, duurzaamheid en voedingscontact. Ook werkte ze mee aan IWT-projecten rond migratieaspecten van bedrukte materialen.